Ankara Üniversitesi’nde Yemekhane Ücretlerine Yüzde 60 Zam: ‘Müşteri Değil, Öğrenciyiz’

Devletin verdiği burs ve kredinin yeterli olmadığını kaydeden Deniz, şunları ifade etti:

‘Üniversitede üçüncü senem, halen eve çıkamadım. Salgın başladığında yurttan ayrılmıştım. Şimdi yurda da çıkamıyorum çünkü çok pahalı. Burs ve kredileri kesilen arkadaşlarımızla dayanışmak için 2020 yılında yaptığımız eylem nedeniyle bursum kesildi. Burslar ve krediler, bizi okutmak için değil adeta zapt etmek, köleleştirmek için kullanılıyor. AÜ’nün bütçesinin çok sayıda üniversitenin bütçesinden fazla olduğunu biliyoruz. Buna rağmen akademik sıralamada sürekli düşüş yaşayan, öğrencilerine kahvaltı ve akşam yemeği dahi sunamayan, öğle yemeğine de fahiş bir zam getiren bir üniversite. Bu ödenekler nereye gidiyor? Ekonomik krizi konuşmak isteyen öğrencileri taşıyan gözaltı araçlarının yakıtına mı gidiyor?’

‘Borçlanmak istemiyorum’

Ankara Üniversitesi öğrencisi Nihal Y. de zammın geri çekilmesi gerektiğini vurguladı. Okul kartında yemekhane parası olmadığını dile getirerek intihar eden Sibel Ünli’i anımsatan Nihal Y, şunları söyledi:

‘Ülkede her şey bu kadar pahalıyken gelen zam çok değil diyenler olabilir. Ancak aldığımız krediler hiçbir ihtiyacımıza yetmiyor. Nitelikli beslenmek bir kenarda dursun, artık sadece karnımızı doyurmanın en ucuz yollarını arıyoruz. Okul yemekhanelerimiz de bunu sağlaması gereken asıl yerler ancak ekonomi ve enflasyon bahane edilerek artan fiyatların faturası biz öğrencilere kesiliyor. Okul yönetimi aldığı ödenekle öğrenciye ücretsiz yemek sunabilecekken bunu tercih etmiyor. Bizim için var olan ve bize maksimum hizmeti, refahı sunması gereken bu kurum bir şirket gibi kullanılıyor, bizi de müşteri yerine koyuyor. Ancak her seferinde hatırlatacağız, biz müşteri değiliz, öğrenciyiz. Günde bir kez çıkan yemeğin artmasını, vegan seçeneğin gelmesini ve zammın geri alınması gerek. Okulda yemekhane dışında sadece kantinde satılan poğaça ve açmalardan alabiliyorum. Yerleşkedeki yemekhanenin alternatifi olabilecek özel işletmeler var ancak o işletmelerde düzenli olarak yemek yemek ekonomik açıdan neredeyse imkansız. Her gün o yerlerde yemek yeseydim KYK kredimi oraya ayırmam gerekirdi. Her yıl almam gereken yaklaşık 8, 9 kitap oluyor, ancak bu kitapları ücretlerden dolayı alamıyorum, sınıf arkadaşlarımdan rica ettiğim ve kendim tuttuğum notlardan çalışmak zorunda kalıyorum ve haliyle aldığım eğitimin kalitesi çok düşüyor. Bir ev arkadaşım ile öğrenci evinde kalıyorum ve her ay artan faturalara bakarken nasıl ödeyeceğimizi düşünüyorum. Kombiye elimizi sürmeye, bir derece arttırmaya korkuyoruz. Okurken borçlanmak istemiyorum, KYK kredilerinin bursa dönüştürülmesini, ücretlerin de artırılması gerektiğini düşünüyorum. Ayrıca öğrencilere yurt, kira desteği, beslenme, okul giderleri için destek yapılması gerektiğini düşünüyorum.’